yellowstone1
Yellowstone 1
donderdag 11 en vrijdag 12 juni 2009
Zonder noemenswaardige problemen konden we deze ochtend vertrekken.
Het waterniveau van het toilet bleef onder een verontrustend peil en het Teton Steakhouse was gewoon geopend voor een wederom verbluffend ontbijt.
Bij Moose Junction besloten we om niet rechtdoor te gaan, maar linksaf te slaan en de weg langs Jenny Lake en Jackson Lake nogmaals, maar dan in omgekeerde richting te rijden.
We hadden tijd genoeg en deze weg was echt veel interessanter dan de 191, waar zelfs de vrachtwagens op je achterbumper zaten, omdat ze wilden opschieten.
Waarschijnlijk wist God al dat we deze weg zouden nemen, want bij elke stopplaats kregen we een fantastisch uitzicht op de met sneeuw bedekte bergtoppen.
Deze keer gingen wij bij Jackson Lake Junction in noordelijke richting naar Yellowstone.
Op aanraden van een lid van het Amerikaforum, stopte ik bij Flagg Ranch Information Station om de tank van de RAV4 te vullen.
Met een volle tank konden we de ritjes in Yellowstone wel aan zonder daar duur te moeten tanken.
De pompbediende vertelde dat er veel Hollanders langskwamen.
De vorige dag had hij er nog eentje geholpen die zijn autosleutels in de auto had gelaten, terwijl deze spontaan op slot gesprongen was.
Dat binnenrijden van Yellowstone was voor mij een soort feestje.Het belangrijkste doel van deze reis was bereikt en we stopten bij elk viewing point.
De eerste spuitende geiser en op grote afstand zichtbare bizon, werden door ons jubelend begroet.
Bij Mud Volcano maakten onze neuzen geschrokken kennis met de daar aanwezige zwavelgeur.
Rond 17.00 uur waren wij de trotse, tijdelijke bewoners van een schitterende Western Cabin in Canyon Village. Mud Volcano
Het was een beetje luxe terug in de tijd gaan.
Een ruime blokhut, maar wel zonder tv, telefoon, internet en koelkast.
Er was gelukkig wel stroom en een koffiezetapparaat, zodat ik mijn laptop en het zwarte wakkermaakvocht kon gebruiken.
En het rook er heerlijk naar hout...
Het was nog veel te vroeg om te gaan eten dus besloten we om eerst nog even naar Lower Falls te gaan.
Nou, dat even is uiteindelijk heel wat langer geworden...Die 94 meter hoge waterval hield ons gewoon vast en we konden er maar niet van loskomen.
Toen we eindelijk verder konden zijn we nog een paar keer gestopt en dat was elke keer echt genieten.
De laatste stop was bij Inspiration Point, waar we in de verte de waterval nog konden zien en de Yellowstone River met donderend geraas onder ons voorbij stroomde.
Pas laat kwamen we bij het restaurant aan en het was er nog steeds bommetje vol.
Dat werd dus wachten, want waar zou je anders moeten gaan eten?
Er was daar maar één restaurant...
Inspiration Point
Maar dat wachten was wel heel apart, wij hadden het in ieder geval nog nooit meegemaakt.
We kregen een soort pieper mee en die zou van zich laten horen als er een tafeltje voor ons beschikbaar was.
Bij dat horen bleef het niet, want er begonnen na een minuut of vijf ook nog een hele rij lampjes te knipperen.
Lower Falls
De volgende ochtend zaten we om 9.00 uur weer in dat restaurant, maar nu voor een zeer uitgebreid ontbijtbuffet.
Scrambled Eggs met spek, in Nederland zou ik het niet in mijn hoofd halen maar hier was ik er dol op.
We besloten om deze dag de onderring te verkennen en nadat we de Virginia Cascade Drive gereden hadden, wat we drie keer in twee dagen hebben gedaan, werd de eerste stop Beryl Spring.
Fire Hole Falls
Beril Spring
Woorden doen geen enkel recht aan wat we in die twee dagen Yellowstone gezien hebben.
Zelfs de foto's die ik hier plaats zijn niets meer dan een slap aftreksel van de werkelijkheid daar.
Dit National Park moet je echt met eigen ogen zien...
Na de prachtige Firehole Canyon Drive gereden te hebben, sloegen we een paar mijl verder rechtsaf om ook de doodlopende Fountain Flat Drive te rijden.
Hier zagen wij onze eerste kudde bizons met hun kalveren en bleven lange tijd stilstaan, om dit fenomeen echt in ons op te nemen.
Wat een enorme gratie zat er in die lompe lijven.
Hierna volgden nog Fountain Paint Pot, Firehole Lake Drive en toen Old Faithful.
Ja, toen eindelijk de Old Faithful maar we konden de auto niet uit door een enorme regenbui.
Dat hebben we simpel opgelost door gewoon verder te rijden naar West Thumb Geyser Basin, maar daar was het ook vreselijk nat en winderig, zodat we na een korte wandeling weer snel in de RAV4 zaten.
Een kop koffie halen in Grant Village zat er ook niet in, want voor ons stond een rij van wel dertig motorrijders, die allemaal een speciale bestelling wilden opgeven.
De heer achter de balie was naar mijn inschatting al heel wat jaren de mijlpaal van een pensioengerechtigde gepasseerd, het ging allemaal tergend langzaam.
En hoewel ik een zeer geduldig mens ben, heb ik een vreselijke hekel aan wachten.
Fountain Paint Pot
De regen had zich teruggetrokken en een flauw zonnetje beloofde iets goeds.
Dat was de hoopvolle reden, dat wij niet doorgingen naar Canyon Village, maar terugkeerden naar Old Faithful.
Toen we daar aankwamen was het er nog niet echt zonovergoten, maar wel droog en na zo'n twintig minuten gewacht te hebben, begon dat fenomeen ook echt te spuiten.
Adembenemend en vreselijk gaaf, dat zijn de omschrijvingen die nu nog steeds in mijn hoofd zitten.
In het restaurant met uitzicht op die ouwe, nuttigden wij een kleine pizza.
We wilden dat steakgedoe nu maar eens een keertje overslaan.
Old Faithful
De terugweg ging weer via Madison, met wederom de nodige stops, waarvan er eentje niet geheel vrijwillig, maar zeer zeker wel gewenst was.
Een enorm hert had besloten om de weg over te steken.
Aan de andere kant was het gras waarschijnlijk groener want hij begon er direct te grazen.
Hij smulde en wij vonden het een heerlijk gezicht.
Grazend Hert
Eindelijk in onze heerlijke blokhut aangekomen, vielen we vrij snel in slaap.
Vakantie is toch wel een vermoeiende bezigheid...
Gereden op 11 juni: 208 km en op 12 juni: 230 km