newyork1
New York 1
zaterdag 6 juni 2009
Onze eerste volle dag begon veelbelovend.
We kwamen wat moeizaam op gang, maar het regende niet en de vooruitzichten waren meer dan goed.
Na het traditionele ontbijt met scrumbled eggs, gingen we naar het Gray Line Visitors Center, schuin tegenover ons hotel, om daar de tickets voor de ‘Hop-On & Hop-Off bus’ op te halen.
Daarmee konden we twee dagen onbeperkt door New York reizen en op verschillende plekken in- en uitstappen.
Er zijn drie ‘loops’ die elkaar overlappen en makkelijk te combineren zijn, de Uptown Loop, de Downtown Loop en de Brooklyn Loop.
Deze ochtend wilden we als eerste naar Central Park gaan, om daar de wandeling te maken waar twee jaar geleden geen tijd meer voor was.
Om daar te komen, was het gunstig om de bus van de Uptown Loop te nemen.
Het meisje aan de balie van Gray Line legde uit, dat de Downtown Loop op Broadway startte en de Uptown Loop hier aan de overkant van Eight Avenue.
Terwijl wij de straat overstaken zag ik een rij bussen staan en op de eerste stond inderdaad Uptown Loop.
Deze zat al vrij vol en wij stapten in de tweede. Dat was dus fout…
Toen we een minuut of tien aan het sight-seeingen waren, bekroop me het vervelende gevoel dat we de verkeerde kant op gingen.
En ja hoor, wij zaten in de Downtown Loop bus!Vraag me niet hoe dat mogelijk was, die bus had helemaal geen opstapplaats op Eight Avenue, maar wij zaten er echt wel in…
Het heeft ons uiteindelijk een kleine twee uur gekost, maar toen stapten we toch eindelijk uit bij Central Park.
Voor alle duidelijkheid, die tijd was echt niet verspild. De tour was heel leuk en ook nog interessant en hoe verder naar het middaguur, hoe meer de zon ging schijnen.
Het was haast 12.30 uur toen we met onze lang gewenste wandeling begonnen.
En wat een wandeling is het geworden…
Een echte verrassingswandeling!
Het ene moment liep je hier en het andere moment weer daar…
Hier speelde een bandje en daar speelde men honkbal.
Enorme grasvelden bezaaid met allerlei figuren, die of gestrekt in de zon lagen of druk bezig waren met soms duidelijke en soms onduidelijke bezigheden.
Fietsers, joggers, slapers, handballers, acrobaten, paarden (voor de koetsjes), mimespelers, verkopers, skaters, rappers, agenten, verkopers, verliefde stelletjes, zwervers, travestieten, aandacht vragende eekhoorns, wandelaars en ga zo maar door.
Het was daar één grote, maar heel plezierige, janboel.
Je kwam er echt ogen en oren tekort.
Na ongeveer een uur gelopen te hebben, zagen we weer ons vertrekpunt.
Dit park is zo divers, groot en vol kronkelige paden, dat je ongemerkt de weg kwijtraakt en ook nog je richtingsgevoel.
Voor ons natuurlijk geen enkel probleem, want we keerden om en gingen gewoon de andere kant op.
Deze wandeling kon nog niet eindigen.
Via een soort bordes met een enorme fontein, waar een
stel ‘dance freaks’ hun kunsten vertoonden, liepen we een gedeelte in dat verdacht veel op een bos leek. In de positieve zin des woords natuurlijk.
Hier kwamen we een eekhoorn tegen, die wel heel erg om aandacht vroeg.
De zon deed steeds meer zijn best en er was geen wolkje aan de lucht.
We bereikten het ‘Jackie Onassis Reservoir’ en besloten, als laatste deel van deze wandeling, er omheen te lopen.
Dat werd op een gegeven moment een zeer opvallend gebeuren.
Er kwamen steeds meer hardlopers, wandelaars en joggers ons tegemoet, maar niemand haalde ons in.
Het leek wel of wij tegen het ‘verkeer’ ingingen.
En hoe valt het te verzinnen, dat was inderdaad zo…
Die bevestiging kregen we toen we een bordje zagen met de tekst: “Please run, jog or walk in a counterclockwise direction.”
Wij liepen, geordend als wij zijn, met de klok mee.
Na ruim vier uur wandelen hadden we zo’n driekwart van het park doorkruist en eigenlijk nog maar een fractie gezien.
Alleen onze voeten hielden het ook voor gezien en wilden niets liever dan op de bus stappen.
Volgens de Gray Line routekaart waren er verschillende opstapplaatsen op Fifth Avenue langs de oostkant van Central Park.
Maar hoe wij ook zochten, we vonden er geen…
Was zeker ook veranderd, net zoals die ochtend de startpunten van die twee Loops.
We slenterden Fifth Avenue af en eindelijk, ongeveer ter hoogte van het begin van onze wandeling, zagen we een opstapplaats van de bus.
Deze kwam gelukkig vrij snel en wij ‘hopten on’, nou ja beter gezegd, wij ploften meer on…
Wij ervoeren het als een grote luxe, dat we vlakbij de ingang van ons hotel konden uitstappen.
Na een verkwikkende douche en wat hang- en ligwerk bezochten we nogmaals dat Braziliaanse restaurant.
Het eten was er uitstekend, de bediening goed en de rekening zeer aangenaam, zeker voor New Yorkse begrippen.
Tonnie nam een moot zalm en ik een steak met twee spiegeleieren erop.
Toen we daar zo heerlijk en keuvelend zaten te eten, zwaaide plotseling de deur van de keuken open…
Daar kwam een racefiets uit gevolgd door een kok.
Beide verlieten stilletjes, via een zijdeur het restaurant.
Niets om je over te verwonderen, je ziet tegenwoordig overal racefietsen dus waarom niet in de keuken van een restaurant.
Na een minuut of tien ging de zijdeur nogmaals open en kwam de fiets weer naar binnen, gevolgd door diezelfde kok.
Alleen had hij nu een plastic tasje in zijn hand.
Er was zeker te weinig ingekocht voor die avond…
Na een verrukkelijke maaltijd staken we Eight Avenue weer over en liepen naar die dubieuze startplaats van de ‘Hop-On & Hop-Off bus’.
Dit keer was vergissen uitgesloten, want de enige bus die daar om dat tijdstip vertrok, was die van de Night Tour.
Dit is een absolute aanrader, een ritje door Manhattan met al die lichtjes.
Vooral Times Square lijkt dan op een enorme en meer dan overvolle kerstboom.
Voor ons was het hoogtepunt wel de rit naar Brooklyn, over de Manhattan Bridge en het zicht, van die kant, op de verlichte skyline van Manhattan.
Toen we na een kleine twee uur weer uitstapten, zijn we toch nog maar ‘even’ gaan wandelen.
Times Square en Broadway bij avond, nog lichter dan overdag en één grote mierenhoop.
Een gigantische deinende en langzaam bewegende mensenmassa, die eigenlijk nergens naar onderweg is.
Gewoon op die plek aanwezig zijn, is een ultieme ervaring.
Totaal gesloopt vielen wij ver over twaalven op ons hotelbed.