custer2

Custer 2

vrijdag 19 juni 2009

Vandaag stond het Custer State Park op het programma.We hadden definitief besloten om Badlands National Park over te slaan, want 250 mijl rijden vonden we echt te veel van het goede.

Anders hadden we ook geen tijd meer gehad voor dit schitterende Custer State Park, dat eigenlijk hier ‘om de hoek’ lag.

Eerst moest ik onze financiële voorraad zien aan te vullen, dus gingen we op zoek naar een bank.

Waarschijnlijk kon dat ook wel bij één van de vele ATM machines die op elke hoek van de straat stonden, maar ik had het niet zo op die gammele dingen en al helemaal niet op hun locaties.

We vonden uiteindelijk een First Western Bank, maar i.p.v. een grote geldautomaat stond ook daar zo’n krukkig ATM ding.

Gelukkig was de locatie voor mijn gevoel wel goed, een lege hal van een bank, zodat ik het erop waagde.

Het was meer dan simpel.

Ik roetsjte gewoon de bankpas door een gleuf, gaf mijn pincode in en toetste het bedrag in wat ik wilde ontvangen.

Drukte op het nu verschenen woordje ‘Yes’, de machine begon te rammelen en spuugde een stapel biljetten uit.

Wij begonnen als eerste met de Wildlife Loop, die eerlijk gezegd aan het begin helemaal niet zo wild was.

Op grote afstand stond een bizon en daarna, op een heuvel een bighorn.

Iets verder, zagen wij grote stenen in het gras maar die verblikten of verbloosden niet toen wij langsreden en bleven doodstil liggen.

Daarna een paar hertjes, weliswaar vlakbij de auto zodat we ze goed konden filmen en fotograferen, maar dat hadden we met een beetje geluk ook op de Veluwe kunnen doen.

Pas na een goed half uur werd het echt interessant.

De weg werd geblokkeerd door een aantal buffels met hun jonkies.

Zij staken heel rustig over naar de andere kant om daar in een ruime poel water wat te gaan drinken.

Toen we uiteindelijk weer door konden rijden, stuitten we al snel op een kudde wilde ezels.

Voor we het goed en wel beseften, hadden we de kop van één van hen door de zijruit van onze auto.

Gelukkig stond deze open anders was de ellende natuurlijk niet te overzien geweest…

Al filmend en fotograferend hebben we luid lachend genoten van deze opdringerige en nieuwsgierige aandacht.

Hierna kwamen we nog een kudde grazende bizons tegen.Niet een paar of een tiental… Nee, het waren er echt vele honderden.

Dit was het meest imposante gezicht dat we hebben mogen aanschouwen en dat hebben we dan ook een hele tijd gedaan.

Omdat we de vorige dag het mooie uitzicht op Mount Rushmore door de hevige regenval gemist hadden, besloten we nogmaals naar die derde tunnel te gaan.

We namen een iets andere route, zodat we ook het gemiste deel van de Peter Norbeck Scenic Byway konden rijden.

Onze verbazing was groot, toen we vlak voor de eerste tunnel al een schitterend zicht hadden op die vier presidentshoofden.

Bij de derde tunnel aangekomen was het daar een drukte van belang.

Helaas hadden meer mensen deze plek ontdekt.

Er was geen ruimte over om te parkeren zodat ik door moest rijden.

Bij de eerste gelegenheid draaide ik om en kon gelukkig, net onder de tunnel door aan de andere kant van die smalle weg, onze auto in de berm manoeuvreren.

Met gevaar voor eigen leven hebben we daar gefotografeerd, want voor het juiste ‘point of view’ moest je midden op de weg gaan staan.

Terugrijdend naar de tweede tunnel, ontdekten we dat er ook hier, weliswaar vanaf de andere kant, een magnifiek uitzicht op het viertal was.

Nogmaals de auto in de berm en maar proberen om die ene mooie foto te maken.

Het filmen had ik toen al opgegeven want die hoofden bewogen toch niet en dat is eigenlijk van essentieel belang.

En ook daar waren we niet alleen…

Bij de eerste tunnel stopten we weer en het begon op een gezellig onderonsje te lijken.

De mensen van de vorige twee tunnels kwamen we hier ook weer tegen.

Met die hoeveelheid foto’s van de presidentshoofden, genomen voor, door, in en na die tunnels kunnen we al een fotoboek vullen.

Dat zal nog een hele uitzoekerij gaan worden straks…

Gereden: 139 km

terug naar overzicht vervolg